κυριακή 26-1-14/καβάλα/παρκο φαλήρου
| Μαχόμαστε τον καπιταλισμό συμβάλλουμε για τον κομμουνισμό Η οικονομική κρίση φαίνεται να σταθεροποιείται σαν συνθήκη στην ελλάδα, ο απόλυτος καπιταλισμός που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης και εντατικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις εδραιώνοντας την αποκλειστικότητα των τάξεων (δηλαδή εξαφανίζοντας τις ελπίδες για κοινωνική κινητικότητα) έχει προς το παρόν επικρατήσει. Και ο καπιταλισμός δεν είναι παρά το σύστημα παραγωγής αγαθών και αξιών που από τη φύση του δημιουργεί τις κρίσεις και εκμεταλλεύεται ανθρώπους και φύση. Στο μεσοδιάστημα όμως που προηγήθηκε από την εμφάνιση της κρίσης μέχρι και σήμερα, η εμπροσθοφυλακή που εντάσσεται στο ιδεολογικό-πολιτικό ακραίο τμήμα του καπιταλισμού μπόρεσε να υψώσει το ανάστημά της, ενώ τόσα χρόνια κρυβόταν και τρεφόταν πίσω από μια αστικού τύπου ανάπτυξη διατηρώντας ένα χαμηλό συντηρητικό προφίλ. Ο φασισμός που από την ιστορία βλέπουμε να χρησιμοποιείται σε περιόδους αστάθειας και πολιτικής έντασης, επιστρατεύεται από την άρχουσα τάξη όταν το σύστημα απειλείται. Ταυτόχρονα, ο ρόλος που επιτελεί το μόρφωμα αυτό είναι ιδεολογικός-εκφοβιστικός και παραδειγματικός για το τι επιφυλάσσει το μέλλον του καπιταλισμού. Πρεσβεύοντας κοινές κατά τη βάση αρχές, ο φασισμός με τον καπιταλισμό συμπλέουν με το δίκιο του ισχυρού (κοινωνικός δαρβινισμός) γι' αυτό συμπορεύονται και συμμαχούν κατά το δοκούν σε κρίσιμες περιστάσεις. ''Όποιος δεν θέλει να μιλήσει για τον καπιταλισμό καλά θα κάνει να σωπαίνει για το φασισμό'' αναφέρει ο Χορκχάϊμερ και εμείς απλά θα συμφωνήσουμε. Ο νέος ρόλος λοιπόν που θέλουν να αποδώσουν στο σύγχρονο πολιτικοκοινωνικό σύστημα εμπεριέχει την ιδεολογία του φασισμού ή καλύτερα τη σύμπραξή του για την επικράτηση του μονοπωλιακού καπιταλισμού, δηλαδή για την ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίων και μέσων παραγωγής σε ολοένα και λιγότερα χέρια. Θέση μας αποτελεί λοιπόν ότι δεν μπορείς να είσαι αντιφασίστας και να δέχεσαι σαν τρόπο παραγωγής τον καπιταλισμό, ένα σύστημα που πάντα στις εφεδρείες του θα κρατάει τον φασισμό. Όλοι λοιπόν αυτοί που συγκρούονται επιφανειακά με το φασιστικό μόρφωμα καλό θα ήταν να οριοθετήσουν την ανάλυσή τους σε ευρύτερα και πιο βαθύτερα πλαίσια. Ο αντιφασιστικός αγώνας υπό τις σημερινές συνθήκες μπορεί να είναι πολύμορφος αλλά θα πρέπει να εστιάζει στην πηγή του προβλήματος και να μην εθελοτυφλεί. Μαχόμενοι τον φασισμό πολεμάμε ενάντια στον καπιταλισμό και στις σχέσεις που αυτός επιβάλει σαν μοναδική και αναπόδραστη κοινωνική, οικονομική και πολιτική συνθήκη. Η απειλή ενάντια στον καπιταλισμό δεν μπορεί παρά να είναι η αλλαγή στον τρόπο παραγωγής, στην ιδιοκτησία και σε ένα σύμπλεγμα κανόνων και συμπεριφορών που τον περιβάλλουν. Η αλλαγή αυτή θα πρέπει να εμπεριέχει την καθημερινή σύγκρουση με το παραπάνω σύμπλεγμα, την οργάνωση των καταπιεσμένων για την ολική ανατροπή με βασική αρχή την αρχή της κοινοκτημοσύνης, που είναι ο σκοπός και το μέσο, το τελικό πρόταγμα και η κουλτούρα διαπαιδαγώγησης σε ένα μάθημα στην ελευθερία και την ισότητα όλων. Κοινοκτημοσύνη που αμφισβητεί, συγκρούεται και παρουσιάζει ένα διαφορετικό σύστημα παραγωγής αγαθών και αξιών που δίνει ίση πρόσβαση για όλους στα αγαθά που παράγονται και στην εργασία που απαιτείται για να παραχθούν. Διαμορφώνοντας νέες κοινωνικές συνθήκες, ο λειτουργικός κομμουνισμός της αυτοδιαχείρισης (το άλλο όνομα της κοινοκτημοσύνης) συντελεί στη ρήξη με τον καπιταλισμό και λειτουργεί ανταγωνιστικά με αυτόν, αναγνωρίζοντας σε κάθε άνθρωπο το δικαίωμα της ζωής και του βιοτικού επιπέδου που έχει κατακτηθεί, πετώντας στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας την εκμετάλλευση, την φτώχεια και τις χυδαίες ανισότητες που κυριαρχούν τώρα γύρω μας. Αναγνωρίζοντας ως ακρογωνιαίο λίθο του συστήματος τον φασισμό και τους θιασώτες του, συμμετέχουμε ενεργά στον μαχητικό αντιφασισμό, συμβάλλουμε για τον κομμουνισμό. Αντιφασιστικός Πυρήνας Θεσσαλονίκης- ACT |
