ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ 15-12-13,ΚΑΤΕΡΙΝΗ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ 

«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός...»

Τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται από χρυσαυγίτες. Αν και πρόκειται για συνέχεια του πολιτικού λόγου και δράσης της φασιστικής οργάνωσης, με τραμπουκισμούς σε σχολεία, λαικές αγορές, νοσοκομεία και εργασιακούς χώρους, με επιθέσεις σε μετανάστες και άτομα του ευρύτερου αντιφασιστικού κινήματος κάποιοι εμφανίστηκαν έκπληκτοι για την εγκληματική δράση των φασιστών ζητώντας την άμεση εφαρμογή του νόμου. Η νέα δημοκρατία από τις εκκλήσεις της ν' αποκτήσει η Χ.Α μια πιο σοβαροφανή εικόνα (Με την προοπτική μελλοντικών συνεργασιών) και την αναγνώριση μιας κοινής κομματικής βάσης εν μία νυκτί μεταμορφώθηκε σε αμείλικτο διώκτη των νεοναζί.

Δεν τρέφουμε όμως αυταπάτες για την δίωξη στελεχών της χρυσής αυγής. Βρισκόμενος μπροστά στην πίεση των οξυμένων αντανακλαστικών από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας αλλά και το γεγονός ότι ο δολοφόνος ρουπακιάς ομολόγησε την πράξη του ο Σαμαράς προσπάθησε να εκμεταλλευτεί όσο δυνατόν περισσότερο το συμβάν επανασυσπειρώνοντας την ακροδεξιά βάση του κόμματος, εμφανιζόμενος πλέον ως ο εγγυητής της εφαρμοργής του νόμου και παράγοντας πολιτικής σταθερότητας για τη χώρα.

Στην ίδια γραμμή δημοσιογράφοι και ΜΜΕ εμφανίζονται σοκαρισμένοι από τις αποκαλύψεις προσπαθώντας να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιοι τους ανέδειξαν, ποιοι τους έδωσαν πολιτικό βήμα και τέλος ποιοι λασπολόγησαν ή απέκρυψαν το λόγο και τη δράση του αντιφασιστικού κινημάτος. Τα συγχωροχάρτια όμως τελείωσαν και ξέρουμε καλά πως πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα υπάρχει πάντα ένα στόμα έτοιμο να δαγκώσει.

Ο αντιφαστικός αγώνας ή θα είναι ταξικός αγώνας για την καταστροφή ολόκληρου του εκμεταλλευτικού συστήματος ή δεν θα είναι τίποτα. Τα σοσιαλδημοκρατικά οράματα επιστροφής σ' έναν μη ανεπτυγμένο καπιταλισμόή μια εναλλακτική διαχείριση του δεν μας αφορούν. Εξάλλου όταν οι κόκκινες σημαίες ξεθωριάσουν σε ροζ είναι για πέταμα.

Ο φασισμός πολεμιέται κάθε μέρα στους δρόμους, στο χώρο εργασίας τα σχολεία και τις γειτονιές σε κάθε πεδίο αναπαραγωγής της προλεταριακής ταυτότητας. Μέσα από την οργάνωση με ταξικά και πολιτικά χαρακτηριστικά περνάμε στην αντεπίθεση χτίζοντας το δρόμο για την κοινωνική επανάσταση, την αταξική κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.