Ο
φασισμός σε θέλει άβουλο και υποταγμένο
Στα
πλαίσια δημιουργίας της αντιφασιστικής
συγκρότησης στην Θεσσαλονίκη επιλέγουμε
να διοργανώσουμε την τρίτη πορεία
συνοικίας στη περιοχή της Τούμπας, με
την προοπτική η δράση μας να πραγματοποιείται
ανά τακτά χρονικά διαστήματα σε
διαφορετικές περιοχές της πόλης.
Οι
ρίζες του φασισμού εντοπίζονται στην
εξελικτική διαδικασία κρίσης και
μετασχηματισμού της κοινωνίας. Η γέννηση
του φασισμού ιστορικά στηριζόταν στην
εκβιομηχάνιση της παραγωγής και στην
αλλαγή της ταξικής σύνθεσης της κοινωνίας,
όταν μεγάλα κομμάτια της μεσαίας τάξης
προλεταριοποιούνταν βίαια, όπως ακριβώς
συμβαίνει και τώρα. Με αφετηρία θέσεις,
απόψεις και πρακτικές που απεχθάνονται
την ισότητα των ανθρώπων και τον
ανθρωπισμό, οι φασίστες πιστεύουν μόνο
στην ανωτερότητα του δυνατότερου (φύλο,
φυλή, σωματική διάπλαση, κλπ.) και την
επιβολή του με κάθε μέσο. Ενώ επιφανειακά
εναντιώνονται στον καπιταλισμό, δηλ.
στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο
και στην οικονομική ανισότητα, και
καταδικάζουν την αστική κοινωνία γιατί
είναι υλιστική και ατομιστική, στην
ουσία είναι οι καλύτεροι υπηρέτες του.
Εγκωμιάζουν τον ηγετικό ρόλο της ντόπιας
παραγωγικής αστικής τάξης, δηλ. τους
Έλληνες βιομηχάνους και υπεραμύνονται
της ατομικής ιδιοκτησίας. Λειτουργώντας
αντιπρολεταριακά, υποστηρίζουν την
βασική λειτουργία του καπιταλισμού που
είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός και η
ζούγκλα της ελεύθερης –αλλά εθνικής-
οικονομίας και συνάμα διακηρύσσουν την
ανάγκη συνεργασίας των τάξεων. Σήμερα,
100 χρόνια περίπου μετά την εμφάνιση του
φασισμού, εκμεταλλευόμενοι την κυκλικά
επαναλαμβανόμενη κρίση του καπιταλισμού,
εμφανίζονται και πάλι στο προσκήνιο
λειτουργώντας αυτή τη φορά σαν φόβητρο
και αντίβαρο στις ριζοσπαστικές
διεκδικήσεις και στην ‘επικίνδυνη’
–για κράτος και κεφάλαιο- ενότητα της
εργατικής τάξης και την διαιρεί ‘από
τα μέσα’, στρέφοντας τους πιο αδύναμους
ενάντια στους πιο εξαθλιωμένους.
Αντιφασισμός
σημαίνει οργάνωση
Αναγκαίος
όρος για να μπορέσουμε να χτίσουμε ένα
μέλλον ισότητας και ελευθερίας, είναι
η ενότητα των εργαζομένων και η πάλη
για την συντριβή του καπιταλισμού. Το
αντίπαλο δέος του φασισμού δεν μπορεί
να είναι ο απομονωμένος εργάτης αλλά ο
οργανωμένος εργάτης σε ταξικά σωματεία
βάσης που μάχεται ενάντια στην εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο και χτίζει δομές
εργατικής αυτοδιαχείρισης και αγώνα.
Απαραίτητη προϋπόθεση για τον αντιφασιστικό
αγώνα είναι η δημιουργία οργάνωσης με
ταξικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που
με συντονισμένες δράσεις θα επιτεθεί
θεωρητικά, πρακτικά και επιχειρησιακά
στο σύγχρονο ανάχωμα του συντηρητισμού.
Εφόσον ο φασισμός είναι η πιο ωμή εκδοχή
του καπιταλισμού, το να οργανωνόμαστε
ενάντια του σημαίνει ταυτόχρονα ότι
σκοπός μας είναι να ανα-κόψουμε το πιο
μακρύ του χέρι που είναι οι φασίστες.
Στη
παρούσα συγκυρία και με γνώμονα το
πολιτικοκοινωνικό σκηνικό που
διαμορφώνεται στη χώρα το αντιφασιστικό
μέτωπο θα πρέπει αφενός να είναι ενιαίο
και αφετέρου επιθετικό. Τα αμυντικά
μέτωπα έχουν σαν χαρακτηριστικό τους
την προάσπιση των κεκτημένων που τόσα
χρόνια μας “εξασφάλιζε” η σοσιαλδημοκρατία,
της οποίας θιασώτες επιμένουν να υπάρχουν
μέχρι και σήμερα υπερασπιζόμενοι το
εθνικό μικροαστικό κεφάλαιο (βλ. ΣΥΡΙΖΑ,
Καμμένος). Τα επιθετικά μέτωπα ωστόσο
δεν αρνούνται απλώς, αλλά επιζητούν και
θέτουν ριζοσπαστικά προτάγματα στη
κοινωνία, δίνοντας μια εικόνα του
μέλλοντος που θέλουν να οικοδομήσουν.
Για να κινηθεί η ιστορία χρειάζονται
λύσεις σε πραγματικά προβλήματα του
ανθρώπου και της κοινωνίας συνολικότερα,
και γι’ αυτό προτάσσουμε την αυτοδιαχείριση
των μέσων παραγωγής, περνώντας από την
ληστρική ατομική ιδιοκτησία και
εκμετάλλευση στην συλλογική ιδιοκτησία
και εργασία λειτουργώντας χωρίς αφεντικά.
Αυτή η συλλογική ιδιοκτησία που ξεκινάει
μέσα στον καπιταλισμό είναι το πρόπλασμα
της κοινωνικής ιδιοκτησίας που θα έρθει
όταν το φαινόμενο γενικευτεί με την
επανάσταση που θα μεταμορφώσει ολόκληρη
την παραγωγή και την οικονομία.
Η
πρόταση που πρέπει να κυριαρχήσει στις
σκέψεις και στις πράξεις μας είναι
αντίσταση, συλλογικοποίηση, οργάνωση,
επίθεση.
