Παρόλη την οξυμένη ένταση στο πολιτικό σκηνικό, συνεχίζουμε την διοργάνωση αντιφασιστικών πορειών στις γειτονιές της πόλης μας. Έτσι αποφασίσαμε αυτή τη φορά να πάμε στην περιοχή της Καλαμαριάς.
Στην παρούσα
χρονική συγκυρία επικρατεί μια συνθήκη
εκφοβισμού και καταστολής για τις
καταλήψεις και τους ελεύθερους κοινωνικούς
χώρους. Το κράτος με πρόσχημα την πάταξη
της ανομίας επιτίθεται στους συγκεκριμένους
χώρους στα πλαίσια ενός επικοινωνιακού
παιχνιδιού με σκοπό να εμφανίσει την
εικόνα ενός σύγχρονου εύνομου κράτους.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να πιστέψει
ότι οι καταλήψεις εμποδίζουν την ανάκαμψη
της χώρας, όπως λέει ο Δένδιας. Απλώς η
κυβέρνηση θέλει να δείξει ότι τηρούνται
οι νόμοι και επικρατεί τάξη.
Παρόλα αυτά η
βία στο εσωτερικό της κοινωνίας αυξάνεται
ραγδαία. Το κράτος χρησιμοποιεί την
περίφημη θεωρία των ‘‘αντίθετων
άκρων’’,
εξισώνοντας τη λειτουργία αυτοοργανωμένων
χώρων με τη ρατσιστική βία της ακροδεξιάς
και τις εγκληματικές επιθέσεις. Παρά
τις εξαγγελίες για την πάταξη της
ρατσιστικής βίας, αυτή συνεχώς αυξάνεται
με αποκορύφωμα τη δολοφονία προ λίγων
εβδομάδων του πακιστανού εργάτη Σαχτζάτ
Λουκμάν στα Πετράλωνα. Ενώ στο σπίτι
του ενός δράστη βρέθηκαν φυλλάδια της
Χρυσής Αυγής, η ίδια δεν παίρνει ξεκάθαρη
θέση. Λίγες μέρες μετά στη Λάρισα,
μίνι μάρκετ που διατηρούσε ένας μετανάστης
δέχτηκε επίθεση από ομάδα κρανοφόρων
οι οποίοι φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα
και συνθήματα υπέρ της Χρυσής Αυγής.
Παρομοίως στη Θεσσαλονίκη στην περιοχή
του φαλήρου στο μαγαζί κούρδου πολιτικού
πρόσφυγα (‘’Κερβάν’’) άγνωστοι
προκάλεσαν φθορές στο εξωτερικό του
μαγαζιού, υπογράφοντας με μια σβάστιγκα.
Από την
πλευρά μας η απάντηση ήταν και παραμένει
η ίδια: Οργάνωση στον αντιφασιστικό
αγώνα με σαφή ταξικά και επαναστατικά
χαρακτηριστικά .
Η λύση της οργάνωσης προβάλλει επιτακτική
για εμάς καθώς από την δράση μας δεν
θέλουμε να επωφελούνται διάφοροι
οραματιστές του ρεφορμισμού. Μακριά
τόσο από τη λογική της εξιδανίκευσης
της βίας, όσο και από την λογική της
‘‘καταγγελίας’’, χαρτογραφώντας μία
νέα αντίληψη του αντιφασιστικού αγώνα.
Μία λογική που κινείται στα πλαίσια της
κατάφασης, δηλαδή της αυτοδιαχείρισης
τόσο των μέσων παραγωγής, όσο των ζωών
μας. Για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας
και αλληλεγγύης που θα βασίζεται σε
οριζόντιες δομές.
