28 Οκτωβρίου 2012

Αντιφασιστική Πορεία | Παρασκευή 9-11


Ο φασισμός σε θέλει δούλο των αφεντικών
Ζούμε σε μια εποχή-μεταίχμιο της ιστορίας. Το καπιταλιστικό σύστημα ανασυγκροτείται και ανασυντάσσει τις δυνάμεις του, επαναφέροντας και βγάζοντας από το περιθώριο της κοινωνίας αντιλήψεις και ανθρώπους που οι λαοί είχαν -μέχρι πρότινος- λησμονήσει. Αντιλήψεις ίδιες μ' αυτές που επικράτησαν σε ανάλογες περιόδους κρίσης του καπιταλισμού και που εκφράστηκαν παίρνοντας σάρκα και οστά σε μεγάλες και ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες όταν αυτές πλήττονταν από μια δομική, οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση, άνευ προηγουμένου. Στην εποχή εκείνη της κρίσης, όταν οι λαϊκές μάζες που υπέφεραν από την φτώχεια που τους είχε επιβληθεί αντιδρούσαν, το μεγαλοαστικό κεφάλαιο ανακάλυψε τον φασισμό. Ανακάλυψε με λίγα λόγια την χρυσή τομή της επιβολής στην εργατική τάξη, στην τάξη της κοινωνίας που παράγει το ψωμί και της αποδίδεται το ψίχουλο. Έτσι είδαν το φώς της ημέρας πολλά φασιστικά-ναζιστικά καθεστώτα σε όλη την ευρώπη. Τέτοια καθεστώτα εκφράστηκαν στην φασιστική ιταλία του μουσολίνι, στη ναζιστική γερμανία του χίτλερ, αλλά και στις δικτατορίες των φράνκο και μεταξά σε ισπανία και ελλάδα αντίστοιχα, δεν ήταν απλώς απολυταρχικά καθεστώτα, δεν επέβαλλαν μονάχα την λογοκρισία τους, ούτε βασάνιζαν και εξολόθρευαν, μόνο πολιτικούς αντιπάλους και ρατσιστικούς-αποδιοπομπαίους τράγους(βλ εβραίους, ομοφυλόφιλους, ρομά κτλ). Αυτά τα καθεστώτα δεν αιματοκύλησαν απλώς τον πλανήτη. Επιτέλεσαν επίσης ένα πολύ σημαντικό έργο: διέλυσαν κάθε εργατικό κίνημα και αγώνα, κατέλυσαν και έπλασαν κατά το δοκούν εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα, κατήργησαν εργατικές διεκδικήσεις πολλών δεκαετιών, κάνοντας μάλιστα τους εργάτες να πιστεύουν ότι όλα γίνονται για το καλό του έθνους ή της χώρας. Η φασιστική και ναζιστική ψευτοιδεολογία δε πείραξε ούτε μια τρίχα της πλουτοκρατίας, που συνέχισε να πλουτίζει στις πλάτες των εργατών. Τουναντίον το μεγάλο κεφάλαιο χρηματοδότησε την “προσπάθεια” των εκφραστών των φασιστικών και ναζιστικών τάσεων(thyssen, krupp, hugo boss ακόμα και ο henry ford τους ενίσχυσε ενώ τους χώριζε ένας ολόκληρος ωκεανός κ.α.). Το σίγουρο είναι ότι ο καπιταλισμός συνέχισε να υπάρχει κατά τη διάρκεια αυτών των καθεστώτων όπως και μετά την έλευσή τους. Οι γερμάνοι και ιταλοί βιομήχανοι δε τιμωρήθηκαν πότε και από κανέναν, αντιθέτως οι επιχειρήσεις τους άνθισαν μεταπολεμικά, δημιουργώντας μάλιστα αυτό που ξέρουμε σήμερα ως σύγχρονο δυτικό (καπιταλιστικό) κόσμο. Σ' αυτόν το κόσμο λοιπόν, που η μαγιά και το αλεύρι(το κεφαλαίο και η κρίση) του φασισμού έχουν επιβιώσει -και δη έχουν κυβερνήσει και προοδέψει- βλέπουμε και πάλι την ανάπτυξη και την παγκόσμια άνοδο του “νεο-φασισιστικού/νεο-ναζιστικού” φαινομένου.
Στην σύγχρονη ελλάδα ιδεολογικά οι ίδιες αυτές τάσεις, με ίδια χαρακτηριστικά και με τις ίδιες κοινωνικές και οικονομικές συγκυρίες, εκφράζονται από τη χρυσή αυγή(όπως και σε πολλές άλλες χώρες ανά τον κόσμο). Πρόταγμά της, όπως και πριν, το έθνος. Ιδεολογία, ο εθνικισμός.
Έχοντας να αντιμετωπίσει μια αριστερά διασπασμένη, ανοργάνωτη και ευάλωτη ο φασισμός όλο και διογκώνεται. Μια αριστερά με αβάσιμα και συγκεχυμένα προτάγματα(βλ. “όχι στα μνημόνια, ναι στην ε.ε.”). Μια αριστερά που λόγω της σύγχρονης δομικής της φύσης και ιδεολογικής αλλοίωσης δεν μπορεί να σηκώσει ούτε το φορτίο της άμεσης αντίδρασης(εμμένοντας σε μηνύσεις και καταγγελίες), ούτε το φορτίο της διατύπωσης και έκφρασης καθαρών ιδεολογικών(ταξικών) προταγμάτων(διατυπώνοντας αμφιλεγόμενες θέσεις πάνω σε πολλά θεωρητικά αλλά και πρακτικά ζητήματα πχ μεταναστευτικό, εγκληματικότητα, τρόπους δομής της εργασίας). Εν τέλει οι φασιστικές απειλές και πρακτικές δεν έχουν να αντιμετωπίσουν έναν οργανωμένο πόλο αντίδρασης, παρά ένα στρατό άτακτων, υπό πολιτική σύγχυση.
Για εμάς, τον Αντιφασιστικό Πυρήνα Θεσσαλονίκης, ο αντί-φασισμός, όπως και κάθε παρακλάδι και δομικό στοιχείο του κινήματος(πχ αντί-σεξισμός, αντί-ρατσισμός), πρέπει να τεκμηριώνεται και να συνοδεύεται από ένα κοινό πλαίσιο. Ως μια άρνηση σε ένα φαινόμενο, μια αντίδραση σε μια απειλή πρέπει να πλαισιώνεται με μια κατάφαση, ένα πρόταγμα. Αυτό το πρόταγμα για εμάς είναι η ταξική πάλη και η αυτοδιαχείριση, ως τρόπος δράσης αλλά και οργάνωσης των ζωών μας και της κοινωνίας. Η οργάνωση σε εργατικά συμβούλια και σωματεία βάσης στο χώρο εργασίας, με άμεσο σκοπό την αυτοδιαχείριση και απώτερο τον πλήρη εργατικό έλεγχο της παραγωγής. Έτσι δημιουργούμε έναν αντίπαλο πόλο στα αφεντικά, όπως και στα τσιράκια τους, τους εκφραστές του νεο-φασισμού-ναζισμού.

απ' τα χέρια που χαιρετούν φασιστικά…
στις υψωμένες γροθιές στα μέτωπα του ταξικού αγώνα…
αντιφασισμός σημαίνει οργάνωση.
Αντιφασιστικός Πυρήνας Θεσσαλονίκης(ACT)